Veni vidi vici..eindelijk op ons fietsie!

Hallo lieve mensen!

Eindelijk hebben we fietsnieuws! Ons eerste fietsdoel is zelfs al bereikt. Na zes en een halve dag fietsen zonder een andere toerist tegen te komen zitten we nu in het schilderachtige, maar toeristische dorpje Pingyao.

Het vertrek vanuit Beijing baarde ons zorgen. Om de stad uit te komen moet je 100 km over bomvolle snelwegen fietsen en dus hadden hadden we besloten met het openbaar vervoer te gaan. Volgens meerdere bronnen was dit onmogelijk met de fiets, maar eigenwijs als we zijn hebben we het er toch op gewaagd. Gewapend met een treinkaartje hebben we ons al vriendelijk lachend en dom-houdend door alle controles heengewerkt. Eenmaal op de trein kregen onze fietsen een ereplaatsje aangezien het treinpersoneel het maar al te mooi vond. We zijn er nog niet over uit wie er meer aandacht kreeg, de fietsen of wij.
De hele treinreis waren we omringd door nieuwsgierige Chinezen die verwoede pogingen deden om diepgaande gesprekken met ons te voeren. Gewapend met ons 'hoe en wat in het Chinees' boekje trachtten wij al hun levensvragen te beantwoorden. Een van hen sprak twee woorden Engels en wist ons enthousiast te maken om eerder uit te stappen, in haar geboortedorpje. Daar stonden we dan, in het pikkedonker op een leeg station waarvan we de plaatsnaam niet eens wisten!!
Gelukkig regelde ze direct een slaapplaats voor ons, voor het luttele bedrag van 50ct p.p.!! Ons onderkomen was een schuurtje bij mensen in de achtertuin, we sliepen op bakstenen met een plank erop... Heerlijk geslapen!! Vol goede moed konden we eindelijk aan ons fietsavontuur beginnen!!!

Binnen een half uur doemde DE muur op, al kronkelend zich een weg banend door de ruige bergen. We hebben hem de hele ochtend gevolgd, als enige toeschouwers. Ontzettend indrukwekkend om te zien, vooral als je bedenkt hoe dit bouwwerk honderden jaren geleden gebouwd is in dit onherbergzame landschap. Voor ons is het landschap minder onherbergzaam aangezien de wegen goed geasfalteerd zijn, met over het algemeen weinig verkeer!

Het fietsen is een grote belevenis: tijdens 16 km lange klimmen is het soms best afzien, we gaan zo langzaam dat het vechten is om niet om te vallen. Daarna worden we beloond met geweldige afdalingen, we halen vrachtwagens in met een snelheid van 50 km/u en genieten uitgebreid van spectaculaire vergezichten. In de dorpjes (soms maar drie huizen) kijkt iedereen op en roept ons na. Terwijl we de vele maisvelden en terrassen bewonderen brullen wij uit volle borst Andre Hazes mee met onze mp3 spelers. Deze rust wordt van tijd tot tijd verstoord door raadselachtige borden waarop in het Chinees plaatsnamen staan aangegeven. Met onze Chinese kaarten (waarop overigens op iedere kaart een andere weg staat aangegeven) proberen wij tekentjes te herkennen. Veel leuker dan sudoku!! We weten dus wel waar we slapen, maar niet hoe het dorp heet. We hebben wel een Engelse kaart, maar hierop staan alleen de grote steden vermeld.

Het verkeer dat er is, is extreem luidruchtig en vies; we zien er dan ook binnen no-time uit als zwarte pieten. Dat is niet zo raar omdat er kilo's kolen vervoerd worden in de open vrachtwagens en driewielers!!! Als het ons teveel wordt bewapenen we onszelf met een doek voor ons gezicht, zonnebril en oordopjes!
Al het passerende verkeer leeft wel met ons mee, ze vinden het helemaal geweldig wat wij doen en dit blijkt uit de vele duimen die uit de raampjes steken, foto's die van ons worden gemaakt vanuit rijdende auto's, bussen en brommertjes, bemoedigende woorden (nemen wij aan) en luid getoeter.
Een vrachtwagenchauffeur was zelfs uitgestapt om bloemen voor ons te plukken, de volgende ging midden op de berg op z'n rem staan om een praatje met ons te maken. Zijn wagen reed intussen achteruit de berg af!!! Hij rende erachter aan om een rots achter het achterwiel te gooien en vervolgens door te praten alsof er niks gebeurd was!! We hebben ook nog een visite kaartje van hem gekregen en we moesten vooral bellen zodat we gezellig kunnen bijkletsen (hij spreekt natuurlijk geen woord Engels)!!

Ook naast de weg hebben we hordes fans. We worden hier echt door iedereen ontzettend aangestaard, alsof we van een andere planeet komen. Wat nou, Chinezen hebben spleetogen? We hebben nog nooit mensen zulke grote ogen op zien zetten!! In een dorp beweerden ze dat wij de eerste Westerlingen waren. Het hele dorp liep uit en keek toe hoe wij onze haren wasten. We logeerden namelijk bij een kapper/restaurant (volgens de lokale Engels sprekende hardnekkig een "hospital" genoemd). Mensen zijn heel gastvrij en bieden ons terwijl we met een roodgloeiend hoofd uit zitten te puffen boven op een berg aan de lopende band sigaretten aan. Ze kunnen maar niet begrijpen dat we al onze longblaasjes hard nodig hebben;) Zelfs in het meest onpersoonlijke wegrestaurant kregen we een gratis ontbijt aangeboden!

Het vinden van een slaapplaats is geen probleem. We rijden een willekeurig dorp binnen en beginnen met ogen dicht heel hard te snurken. Dit heeft keer op keer een verbazingwekkend effect: we worden onder luid gelach direct verwezen naar iemand die een kamertje vrij heeft. Bij aankomst komt men a-la-minute met teiltjes water aanzetten omdat ze ons echt te vies vinden. Onze definitie van schoon is inmiddels danig veranderd: Schoon is geen zwarte strepen zichtbaar op een afstand van 5 meter. Kleren dragen we gewoon binnenstebuiten, hoezo vies?!
De ultieme test is je kleren tegen het plafond gooien: blijven ze niet plakken??! Dan zijn ze schoon genoeg voor nog een dagje fietsen!!

Om 21.00 uur storten we in, geen probleem want aan het nachtleven missen we niks! We zijn al totaal aan de planken gewend en slapen als rozen. Je moet er wel voor zorgen dat je niet 's nachts naar het toilet moet want dat is vaak kilometers(overdrijven is ook een vak) verderop en levensgevaarlijk om in het donker te betreden, je zou maar naar beneden vallen... Het bubbelt en bruist door de krioelende maden die ook over je voeten kruipen!!! Gelukkig kan je dit leed delen met je 5 toiletgenoten. Privacy kennen ze namelijk niet, ze blijven ons ongegeneerd aanstaren terwijl wij onze behoefte doen..

Wij studeren intussen hard op ons Chinees, maar die uitspraak.... Zijn wij helemaal trots op onze nieuwgeleerde woorden, komen ze met pleepapier aanzetten in plaats van water...boehoehoe...We houden stug vol en gelukkig krijgen we regelmatig Chinese les van de lokale bevolking.

We hebben intussen meer dan 600 km gefietst en zijn aan het genieten van een wel verdiende rustdag in Pingyao, de enige stad die nog volledig omringd is door een muur uit het Ming-tijdperk. Binnen de muren is het heel sfeervol; een soort Archeon in het echt! De stad is intact gebleven omdat er simpelweg nooit geld was om iets verbouwen. Er is nog weinig gerestaureerd, maar alles is in redelijk goede staat. Alle huisjes hebben hofjes en een verfijnde Chinese bouwstijl met schattige lampionnetjes en fleurige schilderingen. Deze schoonheid trekt veel (Chinese)toeristen, wat ook zo z'n voordelen heeft. Je kan hier gewoon van de kaart bestellen omdat het ook in het Engels erop staat, echte koffie drinken en een lauwe douche nemen... Het zijn zo van die kleine dingen die het leven dan opeens nog veel mooier maken!

Wij gaan zo onze fietsen vertroetelen en verder nog even genieten van onze rustdag! En daarna door richting Xi'an, waar we binnen twee weken hopen te zijn.

Tot snel en we verheugen ons nu alweer op al jullie reacties!

Kus!
Martine en Rienke

ps. Ons telefoonnummer heeft het alweer begeven. Maar we hebben alweer een nieuwe! Vanuit Nederland kan je heel goedkoop bellen (2ct/min) als je eerst 0900-0812 draait en vervolgens 0086-15935446426...ook via skype werkt het perfect..dus eigenlijk zijn we heel dichtbij! Vanwege het tijdsverschil en onze 'drukke' fietsdagen;) zijn we het best te bereiken tussen 12-15uur...dus mocht je niet genoeg hebben aan de verhalen op de site bel dan vooral!