Beijing-Bangkok By Bike: 6033km!!!

Joepieeeeeeee!!!!!!
We zijn er!!!

Ooit in een ver verleden ontstond het plan om naar Rome te fietsen. Hoewel alle wegen naar Rome schijnen te leiden zijn wij toch in Bangkok aangekomen, na 1,628,910 rondjes met de benen. (soms verveel je je op de fiets en kom je tot dit soort inzichten..) De ene omwenteling ging ons makkelijker af dan de andere; op 4800 meter met sneeuw bedekte passen trotseren kost nou eenmaal meer inspanning dan de laatste meters naar het strand of het wegsprinten bij overstekende olifanten vandaan.
Al deze kilometers vol bloed, zweet en tranen brachten ons via uitgestorven, Cambodjaanse stofwegen naar de acht baans snelwegen op de ring van Bangkok. Afgezien van drie lekke banden, negen gebroken spaken en wat scheurtjes in de velgen zijn onze geliefde tweewielers ons trouw gebleven en deze hebben we nu hun welverdiende rust geschonken door ze op de boot naar Nederland te zetten.

Na drie weken werkend mens te hebben gespeeld zwaaiden we onze patientjes vaarwel om met een 'versterkt' team op de fiets te stappen. Karen's rammelbakkie was een goede rem waardoor we op een rustig tempo fit en fluitend Cambodja zijn uitgefietst. Onze liefde voor Cambodja is nog meer gegroeid tijdens de laatste etappes langs de tempels van Angkor en door het droge, uitgestrekte binnenland. Onderweg werden we met open armen ontvangen door de monniken. Tussen de wierrook en geestenhuisjes mochten wij onze matjes uitrollen mits wij beloofden 's avonds mee te feesten tijdens de full-moon party. Dat lieten we ons geen twee keer vertellen; onze pyama's staken leuk af tegen de oranje gewaden. Na het housen op keiharde Cambodjaanse popmuziek en prive les in traditionele Khmer dansen vielen wij vermoeid maar voldaan in een diepe slaap.

In Thailand belandden we in een totaal andere wereld met geasfalteerde wegen, dure auto's, vangrails en jawel, stoplichten!! Daarnaast natuurlijk het onvermijdelijke in Thailand; de monniken werden ingeruild voor een hoerenhuis. Gelukkig had dit roze paleis met spiegels aan het plafond wel een heel comfortabel bed -groot genoeg voor drie vermoeide fietsers- en een goed slot op de deur.
Sloten hebben hier echter niet overal zin; de olifanten laten zich er niet door storen en denderen overal doorheen. De bergen in het Khao Yai Nationaal Park hadden we dan ook snel getrotseerd in een poging de olifanten voor te blijven. Voor onze tent was een slot wel van pas gekomen om de nieuwsgierige apen buiten te houden. We hadden geen behoefte aan extra gezelschap in de tent; de DVD's op Karen's laptop zorgden voor voldoende vermaak!
Met deze luxe is het fietsen niet echt bikkelen meer, alle reserves worden weer aangevuld met de hoogstandjes van de Thaise keuken!

We voelden ons pas echt welkom in Thailand toen we uitgehongerd na ruim 100 km fietsen in een dorpje aankwamen waar we uitgenodigd werden om bij een familie te logeren. Ze schotelden ons de meest hemelse gerechten voor, met als hoogtepunt de enige echte Thaise groene curry als ontbijt! Dit bleek voldoende krachtvoer voor de laatste kilometers Bangkok in. Met onze bepakte fietsen voelen we ons toch net een voertuig, dus waarom niet gewoon via de A1 de stad in?!?! De smog en vieze dampen van de stad vielen als een warme deken over ons heen terwijl wij over de vluchtstrook van de achtbaansweg deze giga-stad inreden!

Gelukkig voelen we ons in deze grote onpersoonlijke stad thuis omdat we bij een vriendinnetje van Rienke van de middelbare school slapen. In acht jaar tijd is Bangkok nog luxer en overweldigender geworden maar de mensen zijn nog steeds lief! De stad is ook minder grijs en grauw dan voorheen; iedereen loopt hier in het geel om hun respect voor de koning te uiten. Het hele land is behangen met zijn foto's en leuzen als "long live the king". Dit alles schijnt te helpen, want de tachtigjarige Boumibol bekleedt al ruim zestig jaar de troon.

Wij doen intussen niks anders dan shoppen in de gigantische winkelcentra waar heel Amsterdam met gemak in zou passen. Toch zijn we de stad ook nog even ontvlucht om het echte Thaise bounty-eilanden gevoel op ons in te laten werken. In deze ansichtkaartenwereld kan je niks anders doen dan genieten van de oogverblindende stranden op onbewoonde eilandjes en bubbels blazen naar de kleurrijke vissen in de betoverende onderwaterwereld. Al duikend en snorkelend voelden we ons heuse Robinson Crusoe's in dit paradijs. WAUW!!!!
De blaren op Rienke's rug doen ons dit uitje niet snel vergeten. (Ja mamma, ik heb me braaf ingesmeerd en een T-shirt aangedaan...)

Nu onze fietsjes op de post zijn hebben we besloten dat we na een maandje Myanmar toch maar moeten geloven aan het echte leven. De realiteit roept!! Hoewel we spaans benauwd zijn om ons in het werkende leven te begeven hopen we dat jullie ons daarin kunnen bijstaan.

Tot 27 maart, we kijken er erg naar uit om iedereen weer te zien!!

Het weerzien wordt hopelijk gezellig. Hierbij zijn alle vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd om op VRIJDAG 30 MAART bij Rienke thuis, Padangstraat 43 bis, onze verjaardagen te komen vieren.

Niet dat Martine zich niet jarig heeft gevoeld, danzij alle leuke reacties was het een heerlijke dag. Maar toch is het altijd leuker om er een echt Hollands biertje op te drinken!!!!!!!!!!

Dikke kussen en tot snel!!!

Rienke en Martine