Mengalaba!!!

Jaaaaah hier is die dan; ons allerlaatste bericht uit het Verre Oosten!!! Het heeft even geduurd, maar aangezien de computers in het geavanceerde Myanmar het internet nauwelijks aan kunnen, hebben die hier flink voor moeten zweten.

Na 5 maanden afzien op de fiets;) hebben we nog een maandje echt vakantie gevierd. Hoewel de benen nu minder vaak verzuren krijgen ze het in alle onmogelijke posities bovenop pick-ups, bussen en in treinen zwaar te verduren.
Het luie toeristenleven is wel even wennen; nu we onszelf niet meer op eigen krachten vervoeren zijn we een groot deel van onze vrijheid kwijt.

Vrijheid is iets wat hier niet in het woordenboek voorkomt. Toeristen mogen slechts op beperkte trajecten reizen en alleen slapen in door de regering gecontroleerde hotels.

Mensenrechten lijken niet te bestaan. Iedereen die enigszins Engels spreekt uit zijn ongenoegen over het regime terwijl ze schichtig over hun schouder kijken of er niemand is die hen in de gaten houdt.
Telefoongesprekken bij stalletjes op straat worden afgeluisterd en moeten verplicht met de speaker functie aan gevoerd worden.
Dwangarbeid is de normaalste zaak van de wereld. Je kan letterlijk zomaar van straat geplukt worden om een week onbetaald te moeten werken ongeacht of je eigen werk daar onder te lijden heeft. Ongelooflijk dat dit werk dan wel met een glimlach en veel gezang wordt uitgevoerd!!!

Het meest intigrerende van dit land zijn de mensen, iedereen is altijd vriendelijk en vrolijk. Maar intussen knaagt er duidelijk een heleboel aan ze. De bevolking lijkt blij met de aanwezigheid van toeristen en grijpen iedere kans aan om hun Engels te oefenen en meer te weten te komen over de Westerse wereld. Buiten dit feit merken wij als reizigers eng weinig van de bizarre manier waarop dit land bestuurd wordt.

Wij krijgen vooral de positieve kant te zien, Myanmar is voor ons een geweldig land om in te reizen!!
Het eerste wat ons opviel na aankomst op het vliegveld is dat iedereen ontzettend mooi opgedoft over straat gaat. Zowel mannen als vrouwen dragen sierlijke lange rokken, zelfs de stoere hangjongeren doen mee. Het lijkt altijd feest door de vrolijk geschminkte vrouwen en kinderen, die opvallende designs van make-up/zonnebrand op hun gezicht aanbrengen.
De mannen lijken lippenstift te dragen en hebben bijzonder mooi roodgeverfde tanden door het voortdurend kauwen van pakketjes met kruiden, tabak en betelnoot. De hele dag hoor je gespuug om je heen en de hele straat ziet rood van het uitgekauwde goedje. Best handig als je teennagels een kleurtje nodig hebben!!

Yangon is net een dorp, aangekleed met vele gouden stupa's. Je zou niet zeggen dat dit de grootste stad van het land is, welke tot twee maanden geleden nog de hoofdstad was. Na een dagje in deze stad zijn we enigzins onwennig op de bus gestapt.
Eenentwingtig uur stofhappen en negen uur stilstaan later hadden we 600 km afgelegd. Dat hadden we met onze fietsjes ook gekund!! De verloren uren tijdens het wachten op een vervangende bus hebben we goed opgevuld door ons heil te zoeken in de nodige biertjes samen met andere reizigers.
Na uren lang opgevouwen te hebben gezeten waren we aan wat beweging toe. Onze fietsjes hebben we ingeruild voor de benenwagen en we zijn erachter gekomen dat het ook heel leuk is om Myanmar te voet te verkennen.

We hebben een aantal keer een meerdaagse trektocht gemaakt door de bergen waarbij we een goed beeld kregen van de vele tabak-, avocado-, pinda-, gember-, knoflook- en exotische bloemenplantages. Een geslaagde melange hiervan vonden we 's avonds terug op ons bord!
Ook hebben we veel gebruik gemaakt van de spoorlijn die dienst deed als een geweldig wandelpad, heerlijk! Vooral als je bedenkt dat dit ongeveer net zo snel gaat als het reizen met de trein. Bizar dat wanneer er een trein passeert de machinist nog het enthousiastst zwaait van iedereen.
Wel jammer dat ze hier niet zo goed begrepen hebben dat het makkelijker loopt als de spoorbielzen op gelijke afstand liggen; na 35 km lopen kwamen we kapot aan in een prachtig bergdorpje. Gelukkig konden we ons in de gemeenschappelijke geimproviseerde bamboe-douche in de beek opfrissen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, want hoe was je je terwijl het hele dorp toe kijkt zonder dat er een stukje bloot zichtbaar wordt?! Douchen doe je hier met je kleren aan. Dus stonden we met onze geleende longyi's verschrikkelijk te hannessen om de knoop er op de juiste manier in te krijgen en dan maar hopen dat 'ie houdt!!!

Behalve ons in de natuur terug te trekken hebben we ook van de cultuur genoten. Als enige twee witneuzen zijn we samen met 43 anderen bovenop het dak van een pick-up geklommen om ons richting ons volgende avontuur te begeven. Op een religieus volle maan festival hebben we enthousiast mee gefeest en tussen de duizenden traditioneel geklede mensen op de grond geslapen.

De echte cultuur kwam aan bod in Bagan waar 4000 tempels door het landschap verspreid staan. Er zijn hier meer tempels dan toeristen, overal kan je in je eentje rondlopen en tot aan de horizon zie je alleen topjes van tempels. Stel je voor; een dag (of drie) in je eentje in Disneyland duizend jaar geleden..... Bagan is een groot betoverend sprookje vol tempels en paleizen.

Zelfs in een toeristentrekpleister als Bagan zijn mensen minder aan Westerlingen gewend. Aan de lopende band worden onze ego's gestreeld, tenminste dat dachten we. De zoen-geluiden die we op straat horen zijn niet voor ons bedoeld, maar zijn een manier om de aandacht van de obers te trekken. Gelukkig worden we wel regelmatig aangesproken met de woorden; "Hello, hello, hello you're beautiful", onvermijdelijk gevolgd door het pijnlijke "All people from Holland are fat"... :( wat een compliment schijnt te zijn hier...

Velen willen hun Engels graag boven dit niveau zien uitstijgen. Engelse les is dan ook bij alle leeftijden populair. Wij hebben zelfs al twee keer les mogen geven aan een klas met 50 studenten. Ook op individuele basis zijn we gewild als Engels-oefen-object. Als ruil hiervoor zijn we een hele dag achterop de motor gratis rondgetourd door de bergen, met onze studenten als gids!

Over een paar uurtjes pakken we de trein terug naar Yangon, wat altijd een feest is aangezien je over 30 mensen heen moet klimmen om je stoel te bereiken en iedereen blij en onverstaanbaar tegen je aan kletst. Nog een paar daagjes genieten van dit bijzondere land voordat we terug vliegen naar Bangkok: shop 'till you drop!!!!
En dan naar Nederland voor de echte drop:p!

De 27e zijn we er weer en we nemen genoeg zonnestraaltjes voor jullie mee!!

Dikke knuffels,

Martine en Rienke

PS. Door het trage internet laten de foto's nog even op zich wachten. Zodra we in Bangkok zijn zetten we ze erop dus check na de 22ste nog een keer, want ze zijn sprookjesachtig:)!