Een zalige kerst met zon, zee en zand!!!

Vanuit een waar paradijs berichten we jullie graag van onze laatste belevenissen in Vietnam.
Met een ijskoffie in de hand liggen we onder de wuivende palmbomen onze avonturen te herkauwen. Helaas reikt de luxe hier niet ver genoeg voor draadloos internet dus hebben we speciaal voor jullie heel even onze hangmatten verlaten om jullie ook een stukje mee te nemen op reis!!!

Om dit zonnige Zuiden te bereiken hebben we heel Vietnam doorkruist. Door mistige bergen in Noord Vietnam zagen we de eerste kilometers geen hand voor ogen. Gelukkig staken de felgekleurde klederdrachten van de bergstammen goed af tegen de wolken. Wanneer de vrouwen ons groetten en hun tanden bloot lachten was het steeds even schrikken, want deze zijn ofwel knalrood door het kauwen van tabak of ze zijn pikzwart geverfd om te laten zien dat ze getrouwd zijn.

Als heuse trendwatchers hebben we nog andere ontwikkelingen in de mode gesignaleerd; een zo blank mogelijke huid is hier het schoonheidsideaal. Onder de typische punthoeden zijn slechts ogen zichtbaar aangezien men angstvallig de zon probeert te vermijden. Ze verklaren ons dan ook voor gek dat wij onze kleren zo ver mogelijk opstropen om bij te kleuren. Terwijl wij huffend en puffend met een watermeloen proberen op temperatuur te komen wordt er aan alle kanten in onze 'mooie' witte vetrollen geprikt. Ook als meetlat zijn we populair, nadat ze tot de conclusie zijn gekomen dat ze niet hoger reiken dan Rienke's schouder is het moeilijk om ze te overtuigen dat ze toch echt een meisje is. De Vietnamezen zijn zowel naar ons als naar elkaar toe veel handtastelijker; mannen intiem gearmd over straat zien lopen is niet ongebruikelijk.

Hoewel onze eerste ervaring met het Vietnamese eten positief was door de Franse invloed is het buiten de steden een grote tegenvaller. Als je iets anders wilt eten dan hond heb je keuze uit kale rijst of noedels en met een beetje geluk doorgekookte kool.. En dat drie keer per dag!! Tot overmaat van ramp zijn alle smaakmakers als chili en knoflook verdwenen. Tegenwoordig nemen we onze eigen chilisaus mee naar een restaurant in een poging om nog wat smaak aan te brengen...

Martine heeft een poging gedaan om de menu keuze wat uit te breiden door een kip dood te rijden!!!!!!
Nu is het een echte kip zonder kop! Helaas was het een Vietnamese kip en dus smaakloos... Gelukkig hebben we in Hanoi onze toevlucht gezocht tot pepernoten. Hanoi voelde alsof we even thuis waren aangezien we bij Nederlanders mochten logeren. Wakker worden in een echt huis met een bruine boterham met kaas! Ze hadden ons meteen ingezet als Pieten-schminkers voor het Sinterklaasfeest op de ambassade. Heerlijk om je even in Nederland te wanen!
Hanoi is een super sfeervolle en mega chaotische stad. De fietstocht de stad in tijdens de spits was een ware overlevingstocht. Zolang je niet nadenkt en in hetzelfde tempo als de honderden, zeven rijen dikke moterbikes mee zigzagt is het een goede manier om het adrenaline peil flink op te krikken. Vier jaar oefenen in de Kanaalstraat doet wonderen!!

Aangezien het strand naar ons lonkte hebben we per trein een stuk Vietnam overgeslagen. Via de voormalige Ho Chi Minh Trail, welke ten tijde van de Vietnam oorlog werd gebruikt om Viet Cong strijders en wapens te smokkelen, zijn we door de binnenlanden gefietst. In dit heuvelachtige landschap werden we continu verblind door rijstvelden afgewisseld met regenwoud. Terwijl we door de jungle fietsten schoot er zo nu en dan verschrikt en aap weg uit een boom.
Het regenwoud zorgt ervoor dat alles altijd doorweekt is en dat maakt kamperen veel minder comfortabel. Toen het eerst volgende dorp verder bleek dan de kaart deed vermoeden hebben we een lift gekregen achter in een vrachtwagen. Volledig omringd door staalkabels kropen we omhoog door het fabeltastische landschap!!!

Aan aanspraak onderweg geen gebrek. De Vietnamezen spreken in tegenstelling tot de Chinezen over het algemeen best een aantal woorden Engels en dat willen ze maar al te graag met ons delen. Alsmaar worden we nageroepen. Men stort te pas en te onpas hun volledige Engelse vocabulaire over ons uit; Hello-hello-hello (standaard in drievoud), thank you, I love you, number one?! Vietnamezen zijn een trots, gedreven volk, heel nationaltisch en het is verbazingwekkend hoe hartelijk ze zijn tegenover Westerlingen na jaren van onderdrukking en oorlog.

Het was wel even schrikken toen we midden in nacht door de politie uit onze tent werden getrommeld. Met zweet op ons voorhoofd fietsten we in convoi richting het politiebureau. Uiteindelijk bleek dat ze ons naar een hotel wilden brengen omdat ze ervan overtuigd waren dat het te onveilig was om te kamperen. We hebben op de goede afloop een biertje met ze gedronken!

In Hoi An hebben we onze magere garderobe uitgebreid door ons nieuwe kleren aan te laten meten. Heerlijk om eindelijk eens als een 'normaal' mens over straat te kunnen. Op dit moment hebben we dat gelukkig niet nodig aangezien we alleen maar in bikini rondhuppelen. Gelukkig zijn er genoeg palmbomen om je hangmat tussen te hangen alvorens een duik te nemen in de heldere zee. Met onze voetjes in het zand hebben we genoten van een verrukkelijk vissig kerstdiner met een grote groep internationale mensen. Zonder jullie en de Hollandse kou was het geen echt kerstgevoel, maar wel heel erg gezellig!

Binnenkort fietsen we langs de kust naar Ho Chi Minh City (alias Saigon) om daar het nieuwe jaar in te klinken. We zullen met Vietnamese rijstwijn (45%) op jullie proosten en wensen alle lieve, leuke, fijne mensen een spetterend, avontuurlijk en geweldig 2007!!!

Dikke kus, jut en jul

P.S. Voor de geinterresseerden hier ons Vietnamese nummer: +84 (0)936247594