Weer met beide benen op de grond?!

Hallo lieve mensen!

Inmiddels zitten we niet meer met ons hoofd in de wolken, maar het leven als fietser blijft mooi!
In Litang was het ons te koud, dus zijn we op de fiets naar het Zuiden gestapt. Helaas hadden we even niet ingecalculeerd dat het op 4400 meter nooit warm is! Maar als je halverwege een klim bent zit er weinig anders op dan je tent op te zetten tussen de bevroren beekjes. Enthousiast stampten we de haringen in de grond en tegen de tijd dat we onze tent inkropen was het buiten al ver onder het vriespunt.
Dit keer hadden we niet alleen tig lagen kleding en plastic zakken nodig om ons warm te houden, maar zochten we tevens ons heil in Chinese 'wijn' (50%) en slaapzak-dansen op onze Nederlandstalige muziek. Alle moeite was niet geheel voor niks aangezien er nog geen ledematen afgevroren zijn.
's Ochtends bleek onze tent in een iglo te zijn veranderd en met -13C stonden we met onze AH bonuspassen het ijs van de tent te krabben.
De enige manier om te ontdooien was doorklimmen naar onze hoogste pas op

4870 meter!!

JOEPIEIEIE! Boven op de berg hebben we een vreugdedansje gedaan, maar het zuurstof tekort dwong ons om dit voortijdig te staken. Jammer we niet zoals kettingrokende Chinezen een zuurstoffles bij ons hadden...

De echte beloning kwam natuurlijk pas na de klim met een geweldige afdaling. Deze werd echter grondig verstoord door een enorme kudde yaks die de hele weg in beslag nam.... Best gezellig maar Martine werd bijna van haar fiets geduwd door een nieuwsgierige yak.
Behalve yaks lopen er ook veel interressante mensen op de weg. We hebben veel nieuwe stammen ontdekt: de welbekende roodkapjes, multifunctionele theedoekhoofden, smurfen, tulbanden, lopende poppenkasten, verpleegsters van het blauwe kruis en Zwarte Pieten. Een groot theater hier!
In de kou zweten we toch niet, dus douchen is niet nodig zo dachten wij. Maar al dobberend in warme bronnen midden in de bergen kwam er toch verdacht veel vuil van ons af...:) Dit deed ons verlangen naar een echte douche dus hebben we ons in Zhongdian tegoed gedaan aan de hier schaarse Westerse luxe. Na een week lang teren op instant noedels een fijne afwisseling: brownies, chocola en yoghurt met muesli!!! Wat kan het leven toch goed zijn!

Ook op fiets is het nog steeds genieten. Vanaf nu is het meer afdalen dan stijgen en dat bevalt goed! Onze remblokjes hebben het hard te verduren, maar we sparen ze door met 60km/uur door de haarspeld bochten te vliegen;)... Een van deze afdalingen bracht ons naar de Tiger Leaping Gorge... We hebben hard ons best gedaan om tijgers te spotten, maar helaas zijn we niet verder gekomen dan duizelingwekkende diepten en een kolkende rivier... Je krijgt er spontaan hoogtevrees van!

Nu zijn we weer in de stad, waar we niet kunnen genieten van de rust en natuur maar de Chinese toeristen zijn minstens zo interressant!! Het is net een circus. Overal krioelt het van de toergroepen die je kan onderscheiden door gekleurde petjes en stickers, allemaal als schapen achter een reisleider wild zwaaiend met vlaggetje en megafoon aan hobbelend.
Hoewel we intussen alweer een tijdje in China verkeren, verbazen we ons nog steeds regelmatig over de manieren van de Chinezen. Toeristen die schaamteloos op tronen tussen de schouders van gebochelde mannetjes worden rondgedragen, vrouwen die in de bus over hun schouder tegen het raam roggelen en dansende Chinezen op alle stadspleinen. Dit is echt een heel apart fenomeen, 's avonds tegen achten verzamelen zich enorme groepen mensen van alle leeftijden, uit luidsprekers klinkt Chinese popmuziek en iedereen begint massaal te aerobicen. Bij elk nummer hoort een apart dansje dat iedereen kent. Wij konden het natuurlijk niet laten om lekker mee te dansen...

Dit vonden we zo inspirerend dat we nu ons nu op het Tai-chi-en hebben gestort. Hier in Dali volgen we een week een cursus om even wat anders te doen dan alleen maar fietsen. Zoals te verwachten zijn we hier veel te lomp voor en regelmatig liggen we op de grond van het lachen. Onze stijve fietsbenen worden helemaal uitgerekt door onze master die van elastiek lijkt te zijn. We blijven braaf oefenen en hebben goeie hoop dat we het ooit gaan leren.
Dali is in ieder geval een heerlijk plekje om helemaal bij te komen. Het is een ontspannen sfeertje, met leuke, relaxte mensen. Misschien heeft het iets te maken met het feit hier overal in het wild wiet langs de kant van de weg groeit....

Relaxte knuffels,

Martine en Rienke
ps. wederom een nieuw telefoonnummer: 0086 13618887288